گنج نامه چیست

برای بسیاری سؤالاتی به‌وجود می‌آید که آیا گنج واقعیت دارد و این اشیای قدیمی اتفاقی پیدا شده‌اند یا گروهی گنج‌نامه و نقشه‌هایی داشتند که توانسته‌اند با یک گنج یاب به آنان دسترسی پیدا کنند و به فروش میلیونی و گاهی میلیاردی آن دست بزنند؟

سرزمین ما طلایه‌دار فرهنگ غنی بوده است که بخش بسیار کوچکی از آن را می‌توان در گالری‌ها و موزه‌های مشهور اروپا و امریکا دید، میراثی که متعلق به گذشتگان و آیندگانمان بوده که به نوعی به یغما رفته‌اند.

در سال‌های گذشته گروهی فرصت‌طلب با رفتن به روستاها اشیای قدیمی و با ارزش را با قیمت بسیار پایین می‌خریدند و سپس با بالاترین قیمت به دلالان اروپایی می‌‌فروختند و در تاریخ نیز آمده است که بیشترین بخش گنج‌های ایرانی در زمان حمله اسکندر مقدونی به تاراج رفته ‌است این در حالی بود که دلالی اشیای قدیمی با سوء استفاده از نا آگاهی روستائیان و دیگر نا آگاهان افزایش یافت و در چند دهه گذشته خساراتی به میراث کشورمان وارد کرده است.

جویندگی گنج یک افسانه و داستان نیست چرا که خیلی‌ها در این دنیای وسوسه‌آمیز به دل کوه‌ها و مناطق مرموز پای می‌گذارند به امید این‌که ثروتی رؤیایی به‌دست آورند. همیشه در داستان‌ها و فیلم‌ها دیده‌ایم که جویندگان گنج نقشه‌هایی در دست دارند که علایم خاصی روی آن دیده می‌شود و یک کارشناس می‌تواند با خواندن این علایم نقش راه بلد را بازی کند.

همین وسوسه‌ها کافی است که گروهی شیاد دست به کار شده و با استفاده از طمع انسان‌ها گنج‌نامه‌هایی دروغین را وارد بازار سیاه کنند. شاید باور نکنید که از ابتدای هزاره دوم در قسطنطنیه و بغداد گنج‌نامه‌های قلابی از سوی گروه‌های زیرزمینی رواج پیدا کرد که امروزه نمونه‌های تقلبی این نقشه‌ها در موزه ها نگهداری می‌شود.

پژوهش‌ها نشان می‌دهد برخی از اسناد تاریخی مهم که در گذشته‌های دور نگاشته شده است

تنها وجود گنج‌های تقلبی را آشکار می‌کنند و تاکنون معلوم نیست که گنج‌نامه واقعی باشد. در کشورهای اروپایی اگر کسی عتیقه یا اشیای قدیمی و با ارزش را پیدا کند آن را به اداره دولتی تحویل می‌دهد و کارشناسان روی آن ارزش‌گذاری می‌کنند و پاداش بسیار خوبی به یابنده گنج می‌دهند که گاهی بین یک‌سوم یا نیمی از ارزش گنج است ولی در کشور ما تنها قدردانی از یابندگان گنج یک سفر زیارتی سیاحتی است! و همین انگیزه همکاری مردم با سازمان میراث را کم کرده و دامنه فعالیت در قاچاق اشیای عتیقه را گسترده‌تر می‌کند.

نقشه گنج یا همان گنج‌نامه:

نشانه‌ای از محل گنج دفن شده، معدن از دست رفته و یک راز با ارزش یا یک مکان مخفی است. نقشه گنج بیشتر در داستان‌ها شایع است تا واقعیت! اما صرف نظر از استفاده ادبی گنج‌نامه‌ها در داستان‌ها و کتاب‌های تاریخی، هرچیزی که مطابق با معیار نقشه‌باشد توصیف مناسبی از محل گنج است و گنج‌نامه نامیده می‌شود.

گنجنامه به کتابهایی گفته میشود که در آن نسخه گنج و نقشه راه یابی و استخراج آن گنج را نشان میدهد. این گنج نامه ها را اکثرا وزیران معتمد شاه مینوشتند و بسیار سری بودند. معمولا وزیر تمام کسانی را که در امر پنهان سازی و دفن گنج دخیل بودند به نحوی سر به نیست میکرد تا این راز برملا نشود.

تمام کسانی که صاحب گنج نامه بوده اند دارای علوم و فنون مختلفی بودند مثل علوم نظامی، علوم غریبه و ماورالطبیعه، زمین شناسی، معماری و سنگ تراشی. بسیار نادر است که یک دفینه ای موجود باشد و دارای نماد و علائم نباشد. زیرا این احتمال همیشه وجود داشت که نسخه گنج نامه به نحوی از بین برود. بنابراین باید یک نماد و نشانه ای باشد برای پیدا کردن آن دفینه.

همچنین موبدان قبل از اسلام همگی دارای گنج نامه بوده اند

چون همگی آنها در زمان خودشان امانت دار بوده اند و از اموال مردم حفاظت می کردند. موبدان خود به دو قسمت تقسیم می شوند. اول موبد که اموال مردم نزد آنها به امانت گذاشته می شده است.

و موبد موبدان که از اموال درباریان و پادشاهان حفاظت می کردند و نقش امین و کاتب شاهان را نیز بر عهده داشتند. افرادی که این گنج نامه ها را نوشته اند به علوم غریبه آشنا بوده اند و رموز سنگینی برای گنج نامه ها گذاشته اند و ترجمه آنها کار استادانی است که به خط شناسی و طلسمات آگاهی کامل داشته باشند.